خروج امام حسین علیه‌السلام با توجه به روال عادی و بدون در نظر گرفتن مقام امامت و جامعیتی که از هر لحاظ داشته‌اند، باز هم عاقلانه و بهترین انتخاب بوده است زیرا یزید از اباعبدالله علیه‌السلام درخواست بیعت نمود و در صورت مخالفت، ایشان را از بین می‌برد و حضرت هنگام خروج از مدینه به مکه علت سفر خویش را همین ترس عقلائی که هر انسان عاقلی باید داشته باشد معرفی نمودند[ خائفا یترقب ]
- سفر امام حسین علیه‌السلام به جهت امنیت مکه
- شلوغی مکه علت خوبی برای سفر بود
- توجه مسلمانان به مکه
- موقعیت ارتباطی مکه
- احتمال شهادت امام حسین علیه‌السلام در مکه معقول بود
قابل توجه است که عبدالله بن زبیر نیز با توجه به اوضاع مدینه ، خروج از مدینه را انتخاب نمود و به مکه رفت، چرا که می‌دانست اگر در آنجا بماند قطعا از او بیعت خواهند گرفت و در صورت امتناع کشته خواهد شد.
حال این پرسش مطرح می‌گردد که به چه علت مکه بهترین گزینه برای سفر امام حسین بود؟ خصوصا زمانی که دعوتی همچون دعوت کوفیان از جانب مکه به امام نرسیده بود؟
سفر امام حسین به جهت امنیت مکه
بنا به نقلی مکه تنها شهری بود که از جهت شرعی به عنوان امن ترین مکان مطرح بود و هر که در این شهر وارد می شد و به خانه خدا پناه می‌برد، جان و مالش در امان می ماند.( تذکرة الخواص ، ص۲۳۷)
همچنین امام در جواب کسی که از ایشان پرسید، چرا به مکه می‌روید؟ می‌فرماید: عائذاً بالله و بهذا البیت
عبدالله بن زبیر نیز این مطلب را تشخیص داد و می‌دانست که پناهنده به کعبه تا زمان حضور در مکه از آسیب دیگران در امان خواهد بود.
شلوغی مکه علت خوبی برای سفر امام حسین بود
علت دیگر ، شلوغی مکه بود که هر مسلمانی از هر جای جزیره العرب به این شهر سفر می‌کرد خصوصا در ایام ذی الحجه ؛ و اینکه از زمان ورود حضرت به مکه تا ذی الحجه مدت کمی باقی مانده بود.
توجه مسلمانان به مکه
سومین علت این است که مکه ارزش فراوانی نزد مسلمانان داشت چرا که این شهر جایگاه ویژهای در اسلام دارد و تمام نگاه‌ها به این شهر بوده است و اگر بیعتی با امام حسین علیه السلام در آنجا انجام می‌گرفت، این اتفاق اهمیت و آثار ارزشمندی را به دنبال داشت.
موقعیت ارتباطی مکه
چهارمین سبب موقعیت مناسب مکه برای نامه نویسی امام حسین به افراد در شهرهای مختلف به جهت پرده برداری از چهره پلید یزید برای بسیاری از مسلمانان دیگر مناطق بود.
نتیجه این انتخاب آن شد که هنگام خروج امام حسین از مکه، حدود هزار و اندی از اهالی این شهر با حضرت همراه شدند و این در حالی است که همراهان ایشان هنگام خروج از مدینه ، فراتر از ۸۰ و اندی نبودند.
هنگام اطلاع مردم از حضور امام حسین علیه السلام در مکه، بسیاری سعی در رساندن خود به این شهر برای زیارت حضرت نمودند که این امر سبب عقب نشینی عبدالله بن زبیر و به تعویق انداختن اخذ بیعت وی از مردم شد.
امام حسین در هشتم ذی‌الحجه از مکه خارج شدند.
حال پرسش این است که به چه علت امام حسین با وجود امان نامه از عمرو بن سعید ، مکه را ترک نموده و به عراق سفر کردند؟!
در پاسخ باید گفت، اولا اینکه عده‌ای به دستور یزید مامور بودند در لباس حج و در کنار کعبه امام حسین را به شهادت برسانند که تعداد آنها مختلف نقل شده و در میان آنها اعداد۴۰، 80 و ۱۰۰ نفر مشاهده می‌شود.
دشمنان امام حسین کسانی بودند که به هیچ یک از مقدسات اعتقاد نداشتند و حضرت از چنین اتفاقی در کنار خانه خدا جلوگیری نمودند، که در غیر این صورت اتفاقات ناگواری مثل شهادت امام در کنار خانه خدا پدید می‌آمد.
احتمال شهادت امام حسین در مکه معقول بود
به قتل رسیدن مقدس ترین شخص در کنار کعبه ، بی آبرویی فراوانی را برای مسلمانان به همراه داشت. چرا که کشتن فرزند پیامبر در کنار خانه خدا در هیچ دینی توجیه نداشت.
در مورد خروج امام حسین ، بحثی
فقهی مطرح است که آیا حضرت، حج تمتع خود را به مفرده تبدیل نمودند و
از احرام خارج شدند یا از ابتدا نیت عمره مفرده را داشتند؟
اگر نظر اول را بپذیریم اهمیت عکس العمل امام و خطری که ایشان را تهدید می‌کرد،
روشن خواهد شد و اینکه حضرت به سبب حفظ جان، خود را از احرام حج تمتع خارج نمودند
و از شهر مکه خارج شدند.
علاوه بر این عمرو بن سعید والی مکه، شخصیتی مکار و حیله بود و در اعلام امان نامه دروغ گفته بود زیرا پس از خروج امام حسین علیه السلام ، ۱۲۰ نفر را به جنگ حضرت فرستاد که موفق به کشتن ایشان نشد. همچنین نامهای به والی کوفه نوشت که حسین به سمت کوفه در حرکت است بدان که باید او را به قتل برسانی و اگر این کار را نکنی عاقبت خود را به خطر انداخته‌ای.
