دسته‌بندی: توحید در نهج البلاغه

جلسه بیستم از خطبۀ 186؛کسانی که اصرار دارند بگویند اسما و صفات عین ذات خداست. به زور می‌خواهند بگویند اسم عین مسمی است اما تعدد

جلسه نوزدهم از خطبۀ 186؛اگر قبل از خلق به خداوند عالم و قادر و عارف گفته شده است، صورت اسم است و حقیقت اسم نیست.

جلسه هجدهم از خطبۀ 186؛خداوند اسامی مختلفی دارد اما اسامی مختلف، مسمی را که حضرت حق باشد، دارای جهات نمی‌کنند. آن ۹۹ اسمی که برای

جلسه هفدهم از خطبۀ 186؛وقتی دانستیم که قاعده «هر معروفی مصنوع است» عمومیت دارد؛ پس اگر خدا حتی برای خودش معروف قرار بگیرد، مصنوع می‌شود.

جلسه شانزدهم از خطبۀ 186؛قوانینی داریم که منشا اخذ آن مخلوق است اما ربطی به حاق مخلوقیت مخلوق ندارد. این قوانین در خالق و مخلوق

جلسه پانزدهم از خطبۀ 186؛بنابراین درست است که هر معروفی عارف می‌خواهد. اما این قاعده فراتر رفته و قابلیت شناخت را بیان می‌کند. یعنی هر

جلسه چهاردهم از خطبۀ 186؛اگر چیزی به هر شکلی، بالقله، بالکثره، بالاجمال، بالتفصیل یا بالکنه، معروف بنفسه شد. و شناخت روی خود آن چیز رفت،

جلسه سیزدهم از خطبۀ 186؛ملاک شناخت مخلوقات و شناخت بنفسه یعنی شناخت حقیقت یک شیء. چه بالاجمال وچه بالتفصیل. اگر خود شیء شناخته شود حتماً

جلسه دوازدهم از خطبۀ 186؛معروف یعنی شناخته شده. شناخت هایی که برای ما حاصل میشود از دو حال خارج نیست. یک موقع شیء را همانطوری

 جلسه یازدهم از خطبۀ 186؛وهم در کلمات عرب دایره معنایی خیلی وسیعی دارد. مثلا به مدارکات عقل، مدرکات وهم اصطلاحی، خیال اصطلاحی و به چیزی